Gelişmek, dönüşmek, özünü bulmak ve gerekirse masalını yeniden yazmak için hayatla dans eden bir kadın var. Her şeyi anlamak ve anlamlandırmak, döngüye kendi küçük mucizesini eklemek için çok ama çok çalışıyor. Kendisiyle, gönül verdiği mesleğinde yepyeni bir yolculuğa çıkarken, Paris’te 19. yüzyılın ortalarında inşa edilen The Hôtel Potocki’de buluşuyoruz. Her duruşu ve her görünümüyle üzerinde taşıdığı The Garden of Wonders koleksiyonu kadar tutkuyla parladığı konusunda hemfikiriz.
Netflix Türkiye orijinal dizisi Şahmaran’ın ikinci dönem çekimleri için Ağustos ortasından beri Adana’dasınız. Orada hayat nasıl? Repo günlerinde ne yaparsınız?
Sıcak hava bizi biraz zorlasa da zaman kaybetmeden ve karakterimizi kaybetmeden ikinci döneme başlamak güzel oldu. Biz işini severek yapan bir grubuz, dolayısıyla ısıyı da yönetiyoruz. Adana’daki hayatımı seviyorum. Genelde her zaman çalışırım, kalan az zamanımın çoğunu odamda geçiririm; Okuyorum veya spor yapıyorum. Gittiğim her çeşit kebapçı var. Bazen grup olarak buluşuruz ve yemeğe gideriz. Burada sınırlı bir alanda küçük yaşamak bana çok yeterli geliyor. Sakin ve kargaşadan uzak kalarak kendime daha fazla zaman ayırabiliyorum; Kendimle daha verimli zaman geçirebiliyorum. Bu yüzden çok seviyorum ve zorunlu bir işim yoksa İstanbul’a gitmeyi tercih etmiyorum.
Kariyerinizin başında ‘Adanalı’ dizisinde Sofia Dikkaya’yı oynamanızı izledik. Adana ile aranızda kopmaz bir bağ var gibi mi?
Aslında ‘Adanalı’ dizisinde oynarken Adana’ya hiç gelme fırsatım olmadı ama nedense bu ziyaretimde beni karşılayan herkes ‘Adanalı kızımız gelmiş’ diyerek kucakladı beni. Bana gösterdikleri bu güler yüz ve kol germe sayesinde sanki daha önce burada bulunmuşum, yaşamışım ve hatta bir evim varmış gibi hissediyorum. O yüzden hiç çekinmeden hızlı bir şekilde buradaki hayata dahil oldum. Adanalılar da çok tatlı ve saygılı insanlar… Bir şey söylemek istediklerinde bile çekinerek, rahatsız etmekten kaçınarak yanımıza geliyorlar. İstanbul’a kıyasla çok önemli bir zerafet ve sanatçının işine karşı çok saygılı bir tavır var. O yüzden ben yokken özledim ve bir an önce buradaki siparişime geri dönmek istedim.
Geçtiğimiz günlerde 29. Uluslararası Adana Altın Koza Sinema Festivali’ne katıldınız ve Adana Büyükşehir Belediye Başkanı Zeydan Karalar ile görüşmeye geldiniz. Nasıl gelişti? Festivalde neler izlediniz?
Festivali çok takip edemedim çünkü o zamanlar çok çalışmamız gerekiyordu, benim bile İstanbul’da olmamı gerektiren bir programım vardı. Çok sevdiğim yönetmen Özcan Alper ile tanıştım ve sohbet ederken bir anda kendimizi Başkan’ın masasında bulduk, sonra sohbet ediyor, sohbet ediyoruz… Sadece ‘Bana Karanlıktan Bahset’ filmini izleyebildim, IDpro/Ayşe Barım’ın yapımcılar arasında yer aldığı çok başarılı olmuş, ardından Aslıhan Gürbüz ödül almış. Umarım bir gün Altın Koza’ya kendi filmimle gelirim.
Şahmaran’ın birinci dönemi bitti galiba yayına hazırlanıyor. Aslında farklı alanlarda çalışan çağdaş Türk sanatçıları tarafından yeniden işlenmiş bir halk masalıdır; Tomris Uyar’dan Murathan Mungan’a kadar birçok yazar yorum yaptı. Zülfü Livaneli filmini yapmış; Tabloyu Fikret Otyam çizdi. Sormak isterim: İdeolojisi hakkında ne düşünüyorsunuz?
Evet ilk dönem bitti, biz de sabırsızlıkla çıkış tarihini bekliyoruz. Şahmaran, Anadolu’dan Mezopotamya’ya kadar pek çok kültürü ilgilendiren, birçok kişiye ilham kaynağı olan sembolik bir hikayedir. Bu hikayeyi fantastik değil, çok insani ve çok özlü bir yerden işlemek istedik. Geçmişten gelen insan zayıflıklarına, savaşlara ve sınavlara vurgu yapıyoruz. Hikaye beni çok etkiledi çünkü bazen kendimi hayatın koşuşturması içinde yapmam gereken şeyleri yaparken buluyorum ve ne olduğumu, kim olduğumu unutup rüzgara kapıldığımı hissediyorum. Sesleri yeterince iyi dinleyemediğim ve işaretleri yeterince iyi okuyamadığım zamanlar oluyor. Bu yönüyle kendimle baş başa kalmamı ve düşünmemi sağlayacak anlar yarattı. Yaptığımız işi çok değerli buluyorum.
Yaşam gücünü içinde barındıran dişi ve yılan bedeninin ortasındaki çekici çekicilik, insanlık tarihinin ilk dönemlerinden beri dikkatleri üzerine çekmiştir. Bulgari’nin Serpenti koleksiyonu da 1940’lardan beri çok ikonik ve sizinle aynı dönemde tanıştı değil mi?
Gerçekten de ileri geri rastgele karşılaşmalarım oldu. Yıllar önce bana stant davetiyesi verdiler. Yıllar sonra o şahısla karşılaştım ve bana verdiği broşürün Şahmaran standına davet olduğunu söyledi. Eşzamanlı olarak Göcek’te bir arkadaşımın çiftliğinde kalırken mutfak çekmecesinde “Şahmaran’a ona zarar vermeyeceğimizi ve bize gelmeyeceğini söyle” yazan bir not buldum. Seriyle aram iyiydi. Ancak doğada yaşayanlar kendilerini yılanlardan korumak için bu tür notları yazıp evlerine bırakırlardı. Birkaç hafta sonra L’Appart bana Bulgari’nin teklifini gönderdi.
Sanki bir kapı açılmıştı ve tüm yollarım yılan sembolüne çıkıyordu. Eskiden korktuğum, daha önce hiç temas kurmadığım ve hep korktuğum bir hayvandı ama benim için çok şanslı olduğuna inanıyorum. Hayatımda gerçekten bir dönüm noktası yarattı. Onun gücünü şu anda üzerimde hissediyorum.
Mitlere ve efsanelere inanır mısınız?
İnanıyorum ki… Bunlar geçmişten anlatılan ve ağızdan ağza değişen hikayeler ama insanların korunmak için iyileştirici gücün etraflarında olduğunu hissetmek istediklerini anlıyorum.
Çocukken masallarla ilişkiniz nasıldı? Favori karakterin hangisiydi?
Peri masallarıyla aram her zaman çok iyi olmuştur. Babam çok masal anlatırdı ama ben hepsini çok iyi bilirdim, kendim de anlatırdım. Külkedisi ve Kırmızı Başlıklı Kız’ı sevdim; Korkularına meydan okumuş, macera aramaya cesaret ederek kendini gerçekleştirmiş, bilinmeyenin yolunu takip etmiş karakterlerin hikayelerini hep çok etkileyici ve çarpıcı bulmuşumdur. Her kız mucizevi şeyler yaşayabileceğine inanmak ister ve ben de farklı değildim.
Fantastik dünyalara, düşler alemine seyahat etmeye özel bir ilginiz var mı, yoksa bu bir tesadüf mü? Sahnede bir peri masalı kahramanı Alice’i oynadın çünkü…
Özel bir ilgim yok ama içlerindeki naiflik ve ideoloji beni çok etkiliyor. Fantastik hikayeler çocukların zihninde yeni imajlar oluşturup hayal kurma gücüne sahip ve Alice’in kendini yaratma yolculuğu hem biz hem de seyirciler için çok faydalı oldu. Tüm bu teknolojik gelişmeler ve dijital hızın ortasında, dış uyaranların etkisinden arınmış, birkaç saatliğine her şeyi unutabileceğimiz bir mükemmellik diyarında olmamız gerektiğini düşünüyorum. Hayatın rutini içinde 7’den 70’e hepimiz bazı şeyleri duymayı, görmeyi ve hissetmeyi özlemeye başlarız; bu yüzden onlarla çocuksu bir boyuttan bağ kurmak ve onları yeniden hatırlamak ve birebir özü yeniden yakalamaya çalışmak etkileyiciydi. Masallar herkesin çocukluğunun bir modülüdür; onlara geri dönmek, çocukluğumuza yeniden dokunmak için eşsiz, korunaklı ve saf bir duygu yaratır. Kasım ayı itibariyle yeniden başlıyoruz; Alice’i oynamaya devam edeceğiz.
Sizi en son 2013-2015 yılının ortalarında ‘Medcezir’ dizisinde Mira Beylice olarak televizyonda izlemiştik, uzun zaman oldu, bu bilinçli bir gidiş miydi? Televizyon için bir planın var mı?
Bu bilinçli bir seçim değildi; Televizyonu hep sevmişimdir ve özellikle Fi’den sonra çok eser okudum ama beni tam anlamıyla tatmin eden bir şey olmadı. Bu tür seçimlerde biraz duygusalımdır, kalbimin götürdüğü yere giderim. Televizyon oyuncu için yorucu bir mecra olduğu için Medcezir gibi kalbime dokunacak özel bir iş olmalıydı. İki Yerine filmi, Fi, Alice ve şimdi de Şahmaran… Ortada çok reklam projelerim oldu; Televizyon bir işe rastlamadı ama yakında sürpriz olabilir. Dijital medya ve sinemadaki titizlik yerini bölüm hazırlama telaşına bırakıyor ama televizyonun büyüsü başka. Her hafta herkesin evinde olmak, güzel bir hikaye anlatırsanız ülkemizde çok daha kalıcı oluyor. Gönlüme gelen bir iş olursa tabii ki televizyon projesi yaparım.
‘Müzikal Alice ile geliştim, dönüştüm, kendimi ön planda tutmayı öğrendim’ dediniz. Ruhunu dinlemek için zaman ayırabilir misin? Bu aralar kendinle nasıl?
Kendimle şu an aram iyi… Bulunduğum işten çok memnunum, ortaya çıkardığımız şeyleri önemsiyorum. Ve tabii ki çalışırken kendimi çok daha pürüzsüz hissediyorum. Bazen kendimi yine kaybolmuş ve unutulmuş buluyorum; ve hala hayata karşı bir telaşım var; çünkü ben çok uzun zamandır kendi ayakları üzerinde durmaya çalışan bir kadınım. Kendimden başka desteğim ve güvencem yok. Kalıcı olması önceliğim. Kendimi dinlemeyi çok iyi öğrendiğimi düşünüyorum. Bir şeyin doğru olmadığını, yanlış olduğunu, benim için iyi olmadığını, beni yorduğunu ve daralttığını hissettiğim an, bir an durup anlamaya çalışırım. Değiştirmem gereken şeylerle mücadele ediyorum. Normalde insanlar yorgunluklarını bir kenara koyduklarında daha sakin kalmayı başarabiliyorlar, aksine ben sakin kaldığımda kendi kendime daha çok bulaşıyorum. Aktif çalışma saatlerimde kendimi gerçek bir yerde konumlandırarak gerçek bir denge kurabilirim.
Serenay’dan şikayet ettiğiniz bir şey var mı?
Ben Yengeç’im, yükselenim Yengeç ve haritam Yengeç’le dolu. Burcumla ilgili sürekli kendime eziyet eden bir insanım sanırım. Bu mu yoksa bu mu daha iyi olur? Ayrıca düzenli profesyonel takviye aldığım için zihnim sürekli olarak düğümleri çözmeye ve analiz etmeye programlanmıştır. Annemin çocukluğumdan beri olayları anlamlandırma, sebep-sonuç ilişkisi kurma konusunda bana yol göstermesi bende de etkili olmuştur. Yorucu olmadığını söyleyemem çünkü sürekli kontrolüm altında olduğum bir hayatın kelimelere konu olamayacağının bilincinde olsam da ipleri biraz salsam, bir şeyler ters gidecek Ben en çok kendimle ilgili bu bahisle uğraşırım; Çok yol kat ettim ama dahası var…
Mutlu olmanın çok pahalıya mal olduğunu biliyorum. Memnun musun Serenay?
Evet, önceliğim her zaman memnuniyet ve gönül rahatlığı olmuştur. Şu an tatmin oldum, kendimi dinlemeye ve daha da keyifli olma ihtiyacımın farkına varmaya çalışıyorum. Memnuniyet sonsuz değildir, ne kadar mutlu anlar yaşarsanız o kadar zengin olursunuz. Gücüm azaldığında bunu neden yaşadığımı ve neye açıklama yapmam gerektiğini anlamaya çalışıyorum.
Peki ya aşk?
Bir süredir hayatımda kimse yok.
Sırılsıklam aşık olur musun yoksa durup düşünür müsün?
Ben her zaman ilişki sorunlarına doğrudan dalan bir insanım. Bu konuda kendime olduğum kadar kontrollü ve sorgulayıcı olamam; Ona göre tartıp değerlendiren ve yola çıkan biri değilim. Birden kendimi akışa bıraktım. İlla aşka gerek yok; Sevdiğim insanlarla ilgili sözler söz konusu olduğunda ben de böyleyim.
Aşkın koşulsuz olduğunu mu düşünüyorsun? Koşulsuz sevmek mümkün mü yoksa sağlıklı mı?
Bence koşulsuzluk sadece ebeveyn ve çocuk ilişkisinde var. Ve evcil hayvan sahipleri bunu yaşıyor. Kadın erkek ilişkisinde koşulsuz diye bir şey olduğunu düşünmüyorum ama koşul derken birbirinden faydalanmayı kastetmiyorum. İnsanlar belirli ihtiyaç ve arayışların bir sonucu olarak birbirlerine çekilirler. O dönemde içinde bulunduğunuz ruh hali, birisini frekansınıza ne kadar çok çekerseniz o anki enerjiniz, arzularınız ve duygusal ihtiyaçlarınız belli koşullar yaratır. Aksine ama eski Yeşilçam sinemalarında, masallarda, romanlarda.
İki kişinin ilişkisinin devamlılığının önündeki en büyük engel sizce nedir?
Her bahisteki en büyük dezavantajın kişinin kendisi olduğuna inanıyorum. İki kişilik bir şey yaşasanız bile o ilişkiden size yansıyan aslında sizin görmek istediğiniz ve algılayışınızdır. Karşı tarafa yansıttıkların da seninle ilgili… Bu yüzden kendimi hiç yağdan çekmem; Hep kendimle ilgili kısmı düşünürüm, çıkarımlarda bulunurum.
Zihniniz ‘bitti’ ama kalbiniz ‘devam’ diyorsa ne yaparsınız?
Zihnim bir ‘hata’ verdiğinde önce onu bir süre dinler ve bu durumu ben mi yaratıyorum diye sorgularım. Ama yine de kalbim orada kalmak istiyorsa, ilişkilerde mantıklı hareket edebilen biri değilim. Yani bunu sonuna kadar deneyimleyebilir ve yapılması gereken her şeyi kafamda soru işareti bırakmadan kendi başıma yapabilir, her yolu deneyebilir ve yine de olmuyorsa tüm yükleri bırakabilirim. omuzlarımda
Bulgari Eden, The Garden Of Wonders koleksiyonuyla yaz başında Paris’te bu sayıyı çekerken, çekim alanındaki farklı ülkelerden tüm kreatif ekipler size hayran kaldı. Böyle anlarda kendinizi nasıl hissediyorsunuz, evet diyor musunuz?
Yaptığım her şeyi o kadar tutkuyla seviyorum ki, muhtemelen etrafımda dikkat çekici bir şeye dönüşen bir güç halkası oluşturuyorum. Bunu fark ettiğim için mutluyum. Bir sahneyi çekerken de aynı duyguyu yaşayabiliyorum. Bazen sahnenin hissini o kadar yakından hissediyorum ki, anı yakalamış olduklarını anlamak için hızla etrafıma bakıp diğer gözlerle tanışmak istiyorum. Sanırım nasıl göründüğümle ilgili değil, tutkumu nasıl yansıttığımla ilgili. Hepimizin o an yaşadığı bir heyecan var ve bu heyecanın içinde korkuyla karışık bir tedirginlik, her zaman çok düzgün olmak için gösterilen özen ve ortak bir yaratıcı eylem yapmanın hazzı var. Bu duyguların hiçbirini boşa harcamak istemiyorum…
Bulgari Eden’in The Garden Of Wonders koleksiyonundan taktığınız takılar arasında favoriniz hangisi oldu?
Harikalar Bahçesi Bulgari Eden, Bulgari’nin Romalı kimliğini, mücevher deneyimini, zamansız ve erkeksi yaratıcılığını harika bir biçimde ifade eden bir koleksiyon. Çekimde kullandığımız tüm takılara hayran kaldım; her biri teninize değmez, kendinizi farklı bir insan gibi hissedersiniz. En sevdiğim kesim pembe Versace elbisemle giydiğim rengarenk “Eden: The Garden of Wonders” saat diyebilirim. Üzerinde kelebekler, çiçekler ve yılanlar bulunan ve toplam 223 karatlık pahalı taşlarla süslenmiş bir sanat eseri! Bulgari Kreatif Direktörü Fabrizio Buonamassa Stigliani liderliğindeki grubun tasarladığı saatin üzerindeki çiçekleri de çıkarıp broş olarak kullanabilirsiniz.
Bulgari’nin Türkiye’deki ilk marka elçisisiniz. Bu zamana kadar birlikte neler yaptınız, markanın hangi özelliklerini kendinizle bütünleştiriyorsunuz?
Bulgari mücevher meskeninin geçmişini ve bugününü sevdim; Markanın DNA’sındaki eklektik yaratıcılık, zenginlik ve çok renklilik, gerçekten ikonik kesimler yaratıyor. İşbirliğimiz çok keyifli; Serinin etkisiyle Serpenti koleksiyonunu o kadar sahiplendim ki kendimi “yılanların kraliçesi” ilan edip güzellerinin yanına gittim. Çok iyi bir yol arkadaşı olduğumuzu düşünüyorum, şimdiye kadar yaptığım tüm marka işbirliklerinin uzun ömürlü olmasını seviyorum ve Bulgari ile ikinci yılımızı tamamladık. Her zaman çok etkileyicidirler ve başka hiçbir yerde yaşayamayacağınız bir dünyada olduğunuzu hissettirirler.
Haziran ayında Paris’te özel bir Bulgari etkinliğine de katıldınız, nasıldı?
Paris’te katıldığım “Bulgari Eden: The Garden of Wonders” adlı iki günlük bir etkinlikti, olağanüstü hazırlanmıştı. Dünyanın dört bir yanından diğer marka elçileri ve moda editörleri bana katıldı. Bulgari ailesine katılan Anne Hathaway, Priyanka Chopra ve Lisa ile bir gösteriye geleceği için çok heyecanlıydı. Sahnede bir diğer marka elçisi Carla Bruni vardı. Ayrıca Pietro Mianiti şefliğinde La Scala’da yaşanan büyüleyici deneyim Bulgari ve Refik Anadol’un ortak çalışmasıyla Milano’da izlediğimiz üç boyutlu ve çok duyusal yapay zeka heykeli “Serpenti Metamorfoz”, yine Bulgari sayesinde ilk kez Bulgari Hotel Milano’da canlı yayında olacak. Dinlediğim Andrea Bocelli konseri de süperdi, onlardan da bahsetmek isterim. Az önce de söylediğim gibi Bulgari ile yaşadığım her deneyim eşsiz anlara dönüşüyor, bu ailenin bir parçası olduğum için çok mutluyum.
Sen bir Yengeç yaz kızısın, yaz fotoğraflarında hep çok sakin ve halinden memnun görünüyordun. Yazın geri kalanında ne yaptın?
Ben gerçekten bir yaz kızıyım, bir su kızıyım, bir denizkızıyım. Benim için tatil demek güneş ve deniz demek… İçimde hep bir yazlık yere kaçma hissi var ve orada küçük küçük yaşamayı seviyorum. Bir kıyıda olayım, bütün gün kitabımı okuyayım, denize gireyim, denizde uzun zaman geçireyim, sudayken gelecekte ne istediğimi düşüneyim ve güzel güçler göndereyim… Bütün gece küçük bir yerel lokantada, güzel yemekler yiyin, sokaklarda özgürce dolaşın.. Bunlar yeter, başka bir şeye ihtiyacım yok. Her sahil tatilinden yenilenmiş, tazelenmiş ve güzelleşmiş olarak dönüyorum. O yüzden tercihlerimi hep böyle yerlerden yana yapıyorum; şehir tatili benim için bir tatil değil. Yunanistan her zaman en sevdiğim yer olmuştur. Çünkü orada coğrafya ve kültür olarak bize çok yakın olan, yıllardır tanıştığım ve çok sevdiğim arkadaşlarım var. Bu yaz Yunanistan’da onlarla birlikteydim. Mutluluğum fotoğraflara yansımış demek ki…
Çekim günü saçınız o kadar gergindi ki başınızı ağrıttı ve 8 saat o saçla uğraşmadınız. Hep böyle misin? İş kelimelere geldiğinde hiç şikayet etmez misin?
Asla şikayet etmem ama bunun doğru bir alışkanlık olup olmadığından emin değilim. O yüzden ne kadar güçlü olursa olsun, uygun olması gerekiyorsa sesimi asla yükseltmem.
Oyunculuk büyük bir tutku işi değil mi? Bu tutkum bir gün bitecek mi hiç aklınızda soru işareti var mı?
Kesinlikle asla olmaz. Ölene kadar yapabileceğimi biliyorum; Bu konuda en ufak bir şüphem yok.
Canlandırmayı seçtiğiniz karakterlerin ortak bir yanı var mı?
Her karakter hayatıma o kadar gerçek zamanlı olarak giriyor ki, o sırada çözmeye çalıştığım bir sorunu anlamama ve iyileştirmeme yardımcı oluyor. Bu yarışmaları çok ilginç buluyorum, bu yüzden tüm bu gezilerde kendimi tamamen teslim ediyorum. Mesela Şahmeran yetişkin bir kadın olarak ilk işim ve tavrım o kadar farklı ki… Büyümeyi öğreniyorum, büyüdükçe işler değişiyor ve bu değişen şeyleri Serenay’ın Şahmeran’la bir modülü olarak kabul etmeyi öğreniyorum. Her proje bana kendimle biraz yüzleşme fırsatı veriyor.
Şimdiye kadarki en zorlu iş neydi?
Tüm. Çünkü en büyük keşif aslında kendin için yaptığın keşiftir. Bana göre yeterli bir oyuncu olabilmek için tüm kalbinizi masaya koyup ‘Alın, buradan istediğinizi alabilirsiniz’ demek gerekiyor. Duygularınızı ortaya çıkarmak ve onları tekrar ortaya çıkarmaktan korkmamak çok değerlidir. Onlarla ne kadar barışık olursanız, kendinizi her halinizle o kadar kabullenir ve onlara göstermekten ne kadar çekinmezseniz bu meslekte o kadar iyisinizdir. Kolay bir şey değil… Dolayısıyla oynadığım her rol, çok ağır bir yüzleşme kendimle ilgili. Bu mesleği seviyorum ve bu yüzleşmelerden zevk almayı dört gözle bekliyorum.
Yazmakla aranız nasıl? Hiç senin yerinde olsam bu senaryoyu şöyle yazardım dedin mi?
Çok uzun zamandır pek çok şey yazıyorum ama teknik olarak senaryo demek için hiç böyle bir girişimde bulunmadım. Hikâye yazarım, beste yazarım, şiir yazarım… Yazmayı seviyorum çünkü bazen benim de kaçtığım ve görmezden gelmeye çok alıştığım şeyleri bana gösteriyor.
Yıllar sonra okumak, o anda nasıl hissettiğimi, şimdi nerede olduğumu, o zamanlar ne için endişelendiğimi ve şimdi ne için üzüldüğümü görmek için harika bir yelpaze sunuyor. Yazmak bana her zaman çok iyi geliyor, bir daha bırakabileceğimi düşünmüyorum. Ama senaryo yazma yeteneği farklı bir şey, bende henüz yok.
Modaya aidiyet her zaman çok yakın olmuştur, adeta moda ile oyun oynuyorsunuz. 2022-23 sonbahar/kış modasını inceleyebildiniz mi? Beğendiğiniz koleksiyonlar veya trendler var mı?
Vallahi hiç okuyamadım, Adana’da böyle şeylerden uzak durdum. Ancak hiçbir zaman modayı saniyesine kadar takip eden biri olmadım. Stil bence bunların hepsinin çok ötesinde; benim tarzım da çok uzun bir sürede şekillendi ve hala değişiyor, dönüşüyor ve gelişiyor.
Ama erkeksi ve yenilikçi bir forma sahip olduğunuzu söyleyebiliriz değil mi? Örneğin dönemin değerli trend detaylarından biri olan kravatı, Contemporary Istanbul’un açılışında ilk olarak sizde gördük…
Ayrıca tarzımı çok yavaş ve yenilikçi buluyorum; Yeni şeyler denemekten korkmuyorum, beğenilmemekten korkmuyorum. İçten içe hissettiysem, denemeye değer derim.
O gün kravat takarken amaç yeni bir akım uygulamak değildi. Talihim Adalı o takımı benim için çok önceden dikmişti; O gün giymenin uygun olacağını düşündük ve stilistim ve ben kravatla tamamlamanın güzel olacağına karar verdik. Bu tür oyunları seviyorum; Benim mesleğim de bunu yapmaya müsait.
Mini etekler, diz altılar, makosen ayakkabılar… Ortası kolej tarzıyla çok güzel değil mi?
Evet, bir süredir bu tarzı seviyorum; Lisede formalarımız da çok güzeldi, o dönemi hatırlatıyor, hissiyat yeter. Tartışmadaki erkekliği de seviyorum.
Hayatın akışında kalmayı başaran biri misiniz, yoksa istediğiniz şey için şartları ve zamanlamayı mı zorluyorsunuz?
Zorlarım ama sanırım en büyük özelliğim tüm bunlara meydan okurken hayatın akışında kalmaya olan inancım ve çabam. Beni bu kadar güçlü yapan şeylerden biri de bu. Aynı zamanda ruhsal olarak daha sağlıklı ve daha gerçekçi hissetmemi sağlıyor; Kaybedersem kaybolacağımı biliyorum, bu yüzden kaybettiğimi düşündüğümde kendi başıma hızlıca bir yere kaçmak ve o akışta devam etmek için çok çaba harcıyorum.
Arkadaşlıklarında neye değer verirsin?
Önceliğim güvendir. Mesleğimin bir parçası olmalı, güvenebilmek benim için çok değerli. Bu yüzden çok küçük ama çok güvendiğim bir arkadaşım var. Ve başka kimseye ihtiyacım yokmuş gibi hissediyorum, hissettiriliyorum.
BEN İnsan ilişkileri söz konusu olduğunda kırmızı çizginiz nedir?
O kişiyi hayatında nasıl konumlandırdığına bağlı ama arka niyetini affedemem sanırım. Hayatımdaki insanların bana iyiyi ve kötüyü dolambaçlı yollardan değil, dürüstçe ama art niyet olmadan söylemelerini önemsiyorum. Bana başka bir biçimde davranması ve bunu başka bir biçimde yansıtması hoşuma gitmiyor.
Kendini yaratan ve büyüten çok güzel bir kadınsın. Gelecekle ilgili hayallerinizde nasıl bir yol var?
Hayattan zevk alabilmeye, ondan zevk alabilmeye, sevdiğim şeyleri yapabilmek için devam etmek istiyorum. Garip bir cümle olacak ama yaşamak için ölüyorum! Bu dünyaya bayılıyorum! İnsanlar Mars’a gitmek istiyor ya da bunun gibi bir şey, umurumda değil; lütfen onları bırak, lütfen burayı bana bırak! Sadelikte kendimi tatmin edecek şeyler bulabilirim; Bu nedenle hayata dair en büyük dileğim bu şekilde, bu güzellikte, bu şevk içinde, bu bilinçle yaşamaya devam etmektir. Diğer her şey geçicidir…
30 yaşından sonra içinizdeki kızda veya kadında bir değişiklik hissettiniz mi?
Açık bir formda hissettim. Bu ana kadar yaşadığım her şey, tüm kırılmalar, tüm dirençler, ne yaptığım ve neden yaptığım şekillenmeye başladı. Eskiden üzüldüğüm şeyler değersiz hale geldi. yumuşadım Artık kendime iyi cevap verebildiğime göre, bir olgunluk hissediyorum.
Peki, bir aile kurmak ve çocuk sahibi olmak konusunda endişeleriniz var mı?
Bazen kendime bunu soruyorum ama henüz öyle hissetmiyorum. Kendimle ilgili başarmak istediklerime ulaşmadan, bariz bir doygunluğa ulaşmadan böyle bir arzum olur mu bilmiyorum. İkisini de çok iyi dengeleyen insanlar var ama şu anda bir bağlantımın olmaması benim için daha yeterli. Uçabilme ve özgür olabilme hissini seviyorum.
Şu an kapı açılsa ve çocukluğun girse ona ne derdin Serenay?
Hiçbir şey söylemezdim ama çok sarılır, çok öperdim muhtemelen. ‘Her şey çok güzel olacak, tadını çıkar’ derdim herhalde.
Röportaj: Melda Narmanlı Çimen
Fotoğraflar: Mehmet Erzincan
Moda Müdürü: Aslı Asil
ELLE Türkiye Ekim 2022 sayısından alınmıştır.
